Karty Postaci

Sariel · 2020-06-10 01:24:43

Imię: Sariel

o

Płeć: Kobieta

o

Wiek: 29 lat

o

Wzrost: 183 cm

o

Waga: 63 kg

o

Gildia: ~

o

Rasa: Elf

o

Klasa: Mag

o

Punkty umiejętności: 0

o

Punkty doświadczenia: 0

o
o

EKWIPUNEK

Niewielka sakiewka z ciemnobrązowej tkaniny. Przy pomocy nici o złotym kolorze wyszyto na niej czterolistną koninczynę, co w zamierzeniu ma sprawić, że więcej dukatów będzie do niej wpadać niż z niej wypadać. [100 sztuk srebra/100 sztuk srebra]
o
Święte kodeksy Oka spisane atramentem na oprawianej skórze. Mimo wieku, noszą niewielkie ślady zużycia, głównie dzięki konserwacji i okazjonalnej wymianie pojedynczych zwoju na nowe.
Te konkretne egzemplarze zostały jednak okraszone tu i ówdzie komentarzami, za które możnaby odstąpić kogoś ze zboru.
Niektóre to drobne złośliwości, takie jak zdobiąca przypowieść o zbiegłej niewolnicy fraza: "I co z tego, że jej syn zostanie władcą? Ona nie chce iść do łoża z tym mężczyzną, jak można ją ganić za ucieczkę!". Ale zdarzała się i pełnoprawna herezja pokroju "To, że Oko jest dobrym i miłosiernym bóstwem wiemy ze Świętych Kodeksów. Ale one są słowem podyktowanym przez Oko, dlaczego to nie jest problem?".
o
Pas pełen sakiewek i kieszeni wypełnionych proszkami ze wschodu. Mieszanki te cechują się odurzającymi właściwości i potrafią wywołać dziwne wizje u zażywającego go osobnika, chociaż Sariel woli określać to zjawisko "przybliżeniem do któregoś z bóstw". Nie są jednak stosowane jako narkotyk, a lekarstwa.

o
o
o

UMIEJĘTNOŚCI

o
o

POSTAĆ

Wygląd postaci:

Sariel to niewysoka brunetka z warkoczami sięgającymi jej do łopatek. Ma jasnoniebieskie oczy o zimnym, acz śmiałym spojrzeniu. Stąpa po cichu i raczej stara się nie rzucać nikomu w oczy, a kiedy dochodzi już do rozmowy ma w zwyczaju mówić cicho i zastanawiać się przez chwilę nad wypowiedzianymi słowami. Chociaż ta fasada jest dość często łamana, gdy stawia się ją przed zanadto stresującą sytuacją, kiedy to woli warczeć różne wulgaryzmy pod adresem rozmówcy. Nosi jasne kolory, a same ubrania są czasem nieco zbyt ciepłe jak na pogodę na zewnątrz. Nie rozstaje się również z chustą zasłaniającą część jej twarzy.
o

Charakter postaci:

Sariel stara się udawać opanowaną i często tak o sobie mówi, jednak tak naprawdę jej emocje są bardzo gwałtowne. W jednej chwili może spokojnie prowadzić rozmowę, a w następnej zalać się łzami lub zacząć drzeć się w niebogłosy. Nie ma w zwyczaju ufać obcym, jednak otwiera się po jakimś czasie znajomości.
o
Problemy stara się rozwiązywać słowem, a nie przemocą. Kiedy do tej jednak już dojdzie, targają nią wyżuty sumienia i wypomina sobie tę sytuację przez kilka kolejnych dni, jeśli nie dłużej. Te pacyfistyczne zapędy przenoszą się również na wszystkich dookoła, szczególnie jeśli Sariel znajdzie chwilę na udzielenie komuś długiego wywiadu o tym, jak paranie się mordem jest bezcelowe i niebezpieczne.
o
o

Historia postaci:

Sariel urodziła się w rodzinie hełpiącej się głęboką wiarą w Oko. Jednej z tych, których członkowie wiązali swe żywoty ze zborem od pokoleń. Naturalnie więc od najmłodszych lat uczono jej zwyczajów godnych dobrej wyznawczyni. Początkowo nauczyciele odnosili wspaniałe rezultaty, ujawniając przed młodą elfką coraz to więcej tajemnic zawartych w świętych Kodeksach.
Niestety, nim zdołali przejść do nauk dotyczących głoszenia czy cnót wykraczających poza te napisane w pismach, na jaw wyszła jedna z największych wad Sariel, jej niezaspokojona żądza wiedzy. Nie chciała uczyć się na mówcę głoszącego wierzenia, kiedy do odkrycia pozostały niezliczone tajemnice historii, astronomii, matematyki, biologii i wielu, wielu innych nauk.
o
Na początku nie objawiało się to jeszcze wyjątkowo mocno. Młoda elfka nie przywiązywała większej uwagi do przedstawianych jej głoszeń, może okazyjnie spierając się ze starszym, kiedy tylko ten wyrażał się pokrętnie na jakiś temat. Niestety dla jej rodziny, ta młodzieńcza iskra buntu z czasem dała narodziny gorejącej rebelii głęboko w sercu Sariel.
o
Odrzucała wszelkie nauki pochodzące z tłumaczonych przez zbór Kodeksów, żądając dostępu do oryginalnych tekstów. Najdrobniejsze nieścisłości historyczne czy “błędy”, jak by to określiła Sariel, były przez nią nazywane jawnym zakłamaniem. Nawet przeznaczone do spalenia traktaty zaczęły po i rusz znikać, aby tylko Sariel mogła powoływać się na kolejne “wiarygodne źródła”.
o
Nawet lista jej znajomości nie była powodem do dumy. najpierw był ork poznany podczas zakrapianej nocy, od którego gromadziła różne proszki wspomagające koncentrację oraz opowieści ze wschodu.
Później czciciele Węża, z którymi kochała wdawać się w długie debaty na tematy religijne. I, co gorsza, słuchała się ich, a nawet przyznawała im momentami rację.
Spotykała się nawet z Bertaliuszem, ludzkim chłopakiem, który samodzielnie odstąpił od Oka. Na szczęście tę relację skończyła szybko, gdy tylko jedyny pan pokarał ją podczas jednej z ich schadzek w zapuszczonych ruinach jakieś dwadzieścia mil na wschód od miasta. Zmurszałe deski zapadły się pod ich ciężarem i wylądowali w wijącej się, lepkiej kolonii pająków.
o
Wszystko zmieniło się w dniu jej dwudziestych dziewiątych urodzin. Przenosili się wtedy do nowej osady, głównie dlatego, że rodzina Sariel chciała zacząć nowe życie. Takie, w którym ich bracia i siostry nie będą mieli pojęcia o zadziorności ich najmłodszego dziecka. Chociaż oczywiście nie powiedzieli tego elfce wprost, zamiast tego wykorzystując ich zawód handlarzy i karmiąc elfkę kłamstwami o wyprawie mającej na celu uzupełnienie towarów.
Karawanę opadli zbójcy. Nie zdołali co prawda wyrządzić większych szkód, gdyż obstawa zdołała ich przegonić relatywnie szybko, jednak mieli czas aby zadać brutalny cios siostrze Sariel. Mimo usilnych starań wszystkich obecnych, zmarła ona tamtej nocy, ciągle będąc w ramionach Sariel.
Rodzina, miast pomóc córce podczas trudnego okresu w życiu, zaczęła wypominać jej dotychczasowe życie i oskarżyli ją o bycie katalizatorem całego zajścia. Ta oczywiście, nie mogła wysłuchiwać tego ze spokojem i wpadła w istną furię. Pamiętała, że wykrzyczała wtedy mnóstwo okrutnych rzeczy i bolesnych oskarżeń, że przeraziła jakoś rodziców oraz że pogrzebała swoje szanse na to, że nie odstąpią jej od zboru. I niewiele więcej niż to…
o
o

Wady i zalety:

Syndrom oszusta
Ma dość czarno-biały pogląd na świat i żadko dostrzega odcienie szarości
Cierpi na poważny przypadek arachanofobii
Gdy już sobie coś postanowi, nie porzuci tak łatwo zadania
Potrafi odnaleźć pozytywną stronę w każdej sytuacji
Fakt, że odstąpiono ją ze zboru napawa ją wstydem i poczuciem winy, ale nie odważyłaby się do tego przyznać nikomu

o
o

INNE:

Szybki opis wierzeń z panteonu, jak coś mogę rozpisywać z czasem
I arkusz o postaci
Info o czcicielach Węża: To wyznawcy Upadłego, anioła który odłączył się od Oka w poszukiwaniu władzy lub aby wyzwolić śmiertelników spod jarzma tyrana. Zależy kogo spytać. Oko uczy, że należy ich tępić, z dość jasnych względów.
To podstępne typy, lubiące truć umysły i ciała, mające tendencję do wpatrywania się w gwiazdy, jako że wierzą w to, że to tam urzęduje ich pan. Lubią niewolić innych z pomocą szantażu lub magii, czasem przemocą.
Ale da się z nimi ugadać, zwłaszcza jeśli nie okazuje się im wrogości. Należy też pamiętać, że nie każdy z nich to potwór w ludzkiej skórze, większa część wyznawców najzwyczajniej w świecie ma bardziej autorytarne poglądy, jednak przez myśl bym im nie przeszło, aby z tego względu kogoś zabić. Pod tym względem są dużo lepsi od wyznających Oko, jako że tych drugich od dziecka uczy się nienawiści i pogardy do innych wierzeń. Czasem może tolerowania niektórych z nich, jeśli trafi się na spokojniejszą rodzinę.

Ostatnio edytowany przez Sariel (2020-06-20 00:54:53)

Twórca · 2020-06-20 08:59:46

AKCEPTACJA

Pozostało ci do zrobienia:
- W profilu w dodatkowych polach wybierz swoją klasę
- Utwórz swój temat w Rozwój
- Wyślij swoje statystyki do mnie na PW (gdziekolwiek chcesz)

Smocza Era

Ogłoszenie

#1 2020-06-10 01:24:43

Sariel

#2 2020-06-20 08:59:46

Odp: Sariel

Stopka